خطر سرطان متاستاتیک در افراد دیابتی بیشتر است

اولمه 2019 - اگر افراد مبتلا به دیابت به اندازه ی کافی نگران سلامت خود نیستند، یک مورد دیگر برای نگرانی آنها خبرساز شد و آن افزایش خطر ابتلا به سرطان متاستاتیک برای این افراد است. تحقیقات دانشگاهNew Cornell  یک توضیح احتمالی برای ایندو اتفاق بد ارائه داد.

پرفسور Mingming Wu، استاد مهندسی زیست محیطی و مهندسی زیستی، گفت: بین سرطان و دیابت که دو نوع از بدترین مشکلات بهداشتی در کشورهای توسعه یافته اند، ارتباطی وجود دارد. برای سرطان، نیمی از داستان هنوز هم در ژنتیک نهفته است. اما اخیرا متوجه شده ایم که نیمه ی دیگری که تاکنون به آن توجه نکرده بودیم، میکرو محیطی(microenvironment) است که سلولهای سرطانی در آن قرار می گیرند.

متاستاز سرطان زمانی رخ می دهد که سلولهای سرطانی از طریق ماتریکس خارج سلولی که دوغابی از مواد معدنی، کربوهیدرات، آب و بافت همبند است، خود را به جریان خون رسانده، و از طریق آن به بخش های مختلف بدن منتقل می شوند. ماتریکس خارج سلولی یا ECM یک محیط پیچیده و پویا است. مولکول اصلی در ماتریکس خارج سلولی، پروتئین کلاژن است که از تمامیت ساختارهای سلولی پشتیبانی می کند.

الیاف کلاژن از رشته های با ابعاد نانومتری تشکیل شده اند که فیبریل نامیده می شوند. این فیبریل ها برای تشکیل فیبرهایی با طول و ضخامت متفاوت با یکدیگر ترکیب می شوند. با توجه به تحقیقات، در افراد مبتلا به دیابت، بالا بودن سطح قند خون بر معماری فیبرهای کلاژن تاثیر گذاشته و ساختار آنها را طوری تغییر می دهد که باعث تقویت حرکت سلول های سرطانی در سراسر بدن می شود.

پرفسور Wu، این ساختار را به شبکه طنابی برای بالا رفتن کودکان در زمین بازی تشبیه کرده است. هنگامیکه طنابها شل باشند، در حقیقت بالا رفتن از آنها سخت است اما وقتی طنابها بخوبی سفت باشند، حرکت بسیار ساده تر است. چنین وضعیتی برای حرکت سلول های سرطانی وجود دارد.

یانگ جون ساه، دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی زیست شناسی و نویسنده ی اصلی این مقاله، گفت: افراد مبتلا به دیابت دارای سطوح قند خون بیشتری هستند که منجر به گلیکیشن و تغییر ساختار کلاژن در بافتهای آنها می شود. ما معتقدیم که اگر آنها به سرطان مبتلا شوند، این روند گلیکیشن، میزان متاستاز سرطان را در این افراد افزایش می دهد.

با استفاده از سلول های سرطانی پستان در این مطالعه، دانشمندان میزان متاستاز را در درجات مختلف گلیکیشن آزمایش کردند. آنها از نرم افزاری برای ردیابی مسیر سلول ها در فضای سه بعدی استفاده نمودند. محققان متوجه شدند که سلول ها در محیط هایی با درجه ی گلیکیشن بالا، طولانی تر و سریعتر ازمحیطهای بدون گلیکیشن، حرکت می کنند.

یافته های این تحقیق در مجله ی Investigative Biology منتشر گردید.

منبع:

https://medicalxpress.com/news/2019-05-metastatic-cancer-diabetes.html